Wyznaczenie wartości logarytmów

W 1614 roku szkocki arystokrata John Napier (właściwie: John Napier of Merchiston, znany także jako Ioannes Neper – to zlatynizowana forma nazwiska; 1550 – 1617) wynalazł logarytmy. W zamyśle Napiera – logarytmy miały być narzędziem pomagającym ówczesnym naukowcom (głównie astronomom) w wykonywaniu uciążliwych obliczeń, polegających na mnożeniu wielocyfrowych liczb poprzez zamianę mnożenia na dodawanie. Oczywiście, nie byłoby to żadnym ułatwieniem, gdyż znalezienie potrzebnych wartości logarytmów, poza prostymi przypadkami, było jeszcze bardziej skomplikowane niż samo mnożenie, chociażby dlatego, że w większości wartości logarytmów z liczb są liczbami niewymiernymi. Aby sobie poradzić z tym problemem, Napier ułożył tablice logarytmiczne. Niestety, w tablicach można było znaleźć jedynie wartości przybliżone logarytmów (najczęściej do czterech lub pięciu cyfr po przecinku), dlatego też iloczyny obliczane za pomocą logarytmów były jedynie wartościami przybliżonymi. Mimo to z dobrodziejstw logarytmów korzystano jeszcze w drugiej połowie XX wieku. Wpłynęło na to odkrycie skali logarytmicznej i opracowanie tak zwanych suwaków logarytmicznych, które przez długie lata były atrybutem każdego inżyniera.

>>powrót