Drodzy Czytelnicy,

   Zapraszamy uczniów, ale także studentów, nauczycieli i wszystkich, którym sprawia radość proponowana przez nas gimnastyka umysłu, do lektury nowego 22. numeru „Świata Matematyki”.

Zastanawiające, jak wiele osób sądzi, że zainteresowanie matematyką może być, ot tak, wrodzone albo że uzdolnienia w tym kierunku po prostu dziedziczymy po przodkach. Tymczasem nic bardziej błędnego. A jednak podobne przekonania rzutują na postawę wobec tej pięknej dyscypliny: skoro nie urodziliśmy się Pitagorasami, nawet nie próbujemy zmierzyć się z trudami zadań i rezygnujemy, zanim nasza przygoda z matematyką na dobre się rozpocznie. 

Wydaje się, że w sposób zupełnie naturalny interesuje nas historia, skoro na przykład życiorysy osób, które na trwałe zapisały się w dziejach, często są autentycznie frapujące. Spośród przedmiotów ścisłych interesująca może być chemia, zwłaszcza doświadczalna, chociażby dlatego, że nawet w domowym zaciszu, korzystając ze składników, jakie znajdziemy w każdej kuchni czy łazience, możemy tworzyć (np. mydło, cukierki, a nawet efektowne materiały pirotechniczne), eksperymentować i obserwować. Którąkolwiek dziedziną nauki się zajmujemy, wiemy, że początki bywają trudne, a zawsze potrzebny jest pierwszy impuls – coś, co rozpali naszą wyobraźnię i ciekawość. Niezbędny jest więc tak zwany zapalnik, który uczyni naukę zajmującą. Co jest tym „zapalnikiem”? „Świat Matematyki” ma zadanie nie lada – chcemy ów „zapalnik” odnaleźć, proponując naszym Czytelnikom zamiast żmudnej i niewdzięcznej nauki, przygodę w odkrywanie tego, czym naprawdę może być matematyka, jakie wspaniałe oferuje narzędzia i możliwości. Wszak każde matematyczne zadanie i każdy matematyczny problem ma rozwiązanie. Znajdziemy je na pewno, tylko odrobinę gimnastykując nasz umysł, a przy okazji rozwijając intelekt i doskonaląc logiczne myślenie, przydatne nie tylko podczas zmagań z matematyką.

Według profesora Manfreda Spitzera nie ma mowy o efektywnej nauce osób, które zmuszane są do uczenia się. Do nauki potrzebna jest natomiast zachęta. Dla ucznia zainteresowanego zgłębianiem tajników matematyki, punktem odniesienia jest na ogół jego nauczyciel. Ów nauczyciel jest dla niego źródłem wiedzy i umiejętności, a tym samym i autorytetem, któremu stara się on dorównać. Z drugiej zaś strony uczeń próbuje prześcignąć swego nauczyciela, to znaczy dąży do zdobycia większych kompetencji z zakresu matematyki niż posiada jego nauczyciel. W praktyce uczeń poszukuje mało znanych algorytmów, rzadkich zadań tekstowych, nieznanych łamigłówek logicznych i matematycznych, których rozwiązanie wymaga przeprowadzenia szczególnych i mało znanych sposobów rozumowań logicznych. Wszystko to czyni, chcąc zdobyć większe kompetencje matematyczne. Jest to niezwykle pożądane w procesie edukacji, zarówno z punktu widzenia pedagogiki, jak i dydaktyki. Pragnienie rywalizacji oraz dążenie do konfrontacji z autorytetem staje się bowiem źródłem wytrwałości, uporu w dążeniu do celu, systematyczności, samodyscypliny, cierpliwości i – co najważniejsze – powoduje, że nauka przestaje być mniej lub bardziej przykrym obowiązkiem, a staje się źródłem ogromnej satysfakcji, a niekiedy nawet… sensem życia.

W „Świecie Matematyki” wiele zadań ma atrakcyjną formę opowiadań, dialogów, a nawet scenariuszy sztuk teatralnych. Niektórym z naszych zadań nadajemy kształt romantycznych czy miłosnych historyjek, inne z kolei jawią się jako komedie, a bywały już i takie zadania, których treść… mroziła krew w żyłach i przyprawiała wielu naszych Czytelników o dreszcze. Do nauki nikogo zmusić nie można – ani dziecka, ani nastolatka. Osoba zmuszana, uczy się na pamięć – w przypadku matematyki nie ma to sensu. Dlatego też sprawny popularyzator matematyki ubiera zadania w ciekawą formę fabularną, nadając im postać opowiadań, dialogów czy scenariuszy. Tekst o zabarwieniu emocjonalnym zostaje nie tylko lepiej zapamiętany, ale nade wszystko jego ciekawa forma stymuluje motywację, bez której trudno sobie wyobrazić efektywne nauczanie matematyki. Tak to właśnie czynimy.

Zapraszamy zatem do użycia kolejnego „zapalnika” matematyki w „Świecie Matematyki” nr 22.