|
|
 |
Tak rzadko ukazują się pozycje z zakresu dydaktyki matematyki, że już sam fakt wydania takiej książki staje się wydarzeniem. „Jak to rozwiązać?” autorstwa George’a Polyi nie przez przypadek jest książką przetłumaczoną aż na 17 języków, gdyż jest to lektura rzeczywiście frapująca, zwłaszcza dla nauczycieli matematyki. Podejście profesora Polyi do nauczania matematyki różni się całkowicie od podejścia większości nauczycieli akademickich. Już w okresie studiów wyróżniał się on tym spośród pozostałych studentów matematyki, że bardziej niż samo rozwiązanie jakiegoś zadania czy problemu matematycznego interesowało go dojście do tego rozwiązania. Zobaczmy, co sam o tym pisze:
„[Autor – przyp.red.] Słuchał wykładów, czytał książki, starał się zrozumieć istotę rozwiązań i przytaczanych faktów, lecz jedno pytanie wciąż go niepokoiło: „No tak, rozwiązanie spełnia swoje zadanie, |
|
 |
|
|
jest to właściwe rozwiązanie; ale jak można wymyślić takie rozwiązanie? No tak, to doświadczenie przebiega jak należy, zaobserwowane zjawisko jest niezaprzeczalnym faktem; lecz jak można odkryć takie fakty? Jak ja sam mógłbym wymyślić takie rozwiązanie lub odkryć takie fakty?” (z przedmowy autora do książki).
To już zdradzało zainteresowanie heurystyką – nauką starającą się zrozumieć proces rozwiązywania zadań, w szczególności operacje myślowe najczęściej użyteczne w tym procesie. Heurystyka jest nauką interdyscyplinarną – wiąże się z wieloma naukami; poszczególne jej części wchodzą w skład matematyki, logiki, psychologii, pedagogiki, a nawet filozofii. Fakt, że przedmiotem badań heurystyki są operacje myślowe użyteczne w procesie rozwiązywania zadań czyni jej znajomość bardzo przydatną zarówno przyszłym nauczycielom, jak również pracującym już w tym zawodzie.
Dlatego też „Jak to rozwiązać?” powinno znaleźć się jako swoisty niezbędnik w biblioteczce każdego obecnego, jak i przyszłego nauczyciela matematyki. Książkę wznowiło Wydawnictwo Naukowe PWN w 2009 roku.
Eugeniusz Sikorski
Redaktor Naczelny
„Świata Matematyki” |
|
|
|
|
