Egipskie ułamki

Najstarsze ślady egipskiej matematyki wiążą się z kalendarzem. Egipcjanie korzystali z kalendarza i związanej z nim arytmetyki już około 4800 lat p.n.e.. W tych czasach, około 4200 lat p.n.e., dysponowali już kalendarzem 365-dniowym – 12 miesięcy składających się z 30 dni + 5 dodatkowych dni w ciągu roku. Około 3100 lat p.n.e. rozmaite rolnicze kultury żyjące wzdłuż brzegów Nilu zostały zjednoczone przez Menesa, który założył pierwszą dynastię faraonów. W tym czasie korzystanie z systemu liczb naturalnych było już rozwinięte w Egipcie.

W odróżnieniu od Greków, których cechowało abstrakcyjne podejście do matematyki, Egipcjanie byli zainteresowani wyłącznie zastosowaniami praktycznymi, zatem wszelkie obliczenia przeprowadzane były w kontekście konkretnych zastosowań. Aksjomaty lub dowody były u Egipcjan całkowicie nieobecne. Egipska matematyka jest więc przede wszystkim zbiorem technik rachunkowych stosowanych do konkretnych problemów. Szczególnie interesowało ich obliczanie powierzchni oraz objętości rozmaitych figur: trójkątów, prostokątów, trapezów, prostopadłościanów, piramid czy cylindrów. Ich zainteresowanie mierzeniem było związane nie tylko z budownictwem, ale również z pomiarami gruntu, gdyż częste wylewy Nilu powodowały konieczność ponownych podziałów terenu. Nie posiadali oni znaków oznaczających dodawanie, odejmowanie, mnożenie lub dzielenie, więc wszelkie operacje matematyczne opisywali słownie.

Świat Matematyki nr 32 (4/2014)