Niezwykli geniusze – Joseph Lagrange

   Poprzednio pisaliśmy o znanym i cenionym matematyku Évariste Galois. Tym razem zapoznajmy się z osobą Josepha Louisa Lagrange’a. Urodził się w 1736 roku w Turynie we Włoszech. Mając zaledwie dziewiętnaście lat został mianowany profesorem matematyki w Szkole Artylerii w Turynie. W wieku dwudziestu trzech lat został wybrany na członka zagranicznego Berlińskiej Akademii Nauk. Gdy miał trzydzieści lat, od Fryderyka Wielkiego, króla pruskiego, otrzymał list z propozycją objęcia kierownictwa wydziału matematyczno-fizycznego Akademii Berlińskiej, którą oczywiście przyjął. Był skromny i chorobliwie nieśmiały, czym zyskał sobie powszechną sympatię otoczenia. W Berlinie osiągnął wspaniałe wyniki w matematyce, mechanice i astronomii. Jednym z jego największych dzieł była „Mechanika analityczna”, której pisanie zakończył w 1782 roku. Stał się jednym z najwybitniejszych matematyków XVIII wieku. Jednak już wtedy tego wielkiego uczonego dopadła wielka depresja i pogrążył się w apatii. Po śmierci Fryderyka Wielkiego przyjął zaproszenie Ludwika XVI, wyjechał z Berlina i osiadł w Paryżu. Był w tak głębokiej depresji, że przez dwa lata egzemplarz wydrukowanej „Mechaniki analitycznej” leżał nietknięty na jego biurku. Nawet do niego nie zajrzał.
   Odmianę w jego życiu przyniosło dopiero małżeństwo. W 1792 roku, mając już 56 lat, ożenił się z młodszą o czterdzieści lat, a więc zaledwie szesnastoletnią córką paryskiego astronoma Pierre’a Lemonniera. To małżeństwo okazało się nadzwyczaj szczęśliwe, a Lagrange z niezwykłą energią wznowił działalność naukową.
   Zawsze miał słabe zdrowie, a dzięki bardzo udanemu małżeństwu dożył 77 lat. Zmarł w 1813 roku.

Eugeniusz Sikorski